Dit onderzoek gaat in op de vraag hoe haptotherapie zinvol is bij iemand met kanker

Veel haptotherapeuten behandelen cliënten met kanker. Zij richten zich daarbij vooral op de interactie tussen lichaam en geest. Cliënten hebben meestal te maken met een verstoorde lichaamservaring in combinatie met emotionele problemen. Haptotherapie is voor veel van deze mensen helpend.

Studie naar de effecten van haptotherapie voor een tienjarig meisje met mild probleemgedrag en haar ouders.

In een kortdurend traject met wekelijkse sessies bleken positieve veranderingen op te treden. Er was een toename van affectief contact en de boze buien, problemen met gedrag en opvoeding namen af. Kenmerkend was dat de afname van het aantal boze buien gevolgd werd door een toename van moederlijke acceptatie.

Een onderzoek naar de kenmerken van de cliëntenpopulatie van de Vereniging van Haptotherapeuten, en de betekenis van haptotherapie voor de cliënten. In dit artikel ligt het tastbare resultaat van zes maanden onderzoek rond haptotherapie. Wij als onderzoekers zijn van meet af aan enthousiast over het onderwerp. Soms verloren we het zicht op de verbanden tussen de gegevens die we vonden en de onderzoeksvragen, maar onze onderzoeksbegeleidster herinnerde ons daar regelmatig aan.

Haptotherapie is een vrij nieuwe therapie die in de jaren 60 in Nederland is ontstaan. De therapie is erop gericht de cliënt in contact te brengen met zijn lichamelijkheid en werkelijke gevoelens. Dit gebeurt door middels van aanraking. Deze nadruk op de tast en het gevoel is één van de belangrijkste onderscheidende elementen van haptotherapie in vergelijking met andere therapiesoorten.

Om ernstige angst voor bevalling bij zwangere vrouwen te behandelen, werden drie typen therapie vergeleken: haptotherapie, online psycho-educatie en reguliere zorg. Uit het onderzoek bleek dat alleen haptotherapie significante resultaten liet zien en ten opzichte van de andere twee behandelingen voor een duidelijke vermindering in angst zorgde. Voor een zo neutraal mogelijke uitkomst, werden onderzoeken gedaan op verschillende momenten, tijdens en na de zwangerschap.

Chronische pijn heeft een grote invloed op de kwaliteit van leven. Het is bekend dat haptotherapie chronische pijn kan verminderen, maar dat was nog niet wetenschappelijk onderzocht. Uit dit onderzoek – vanwege Covid niet helemaal afgerond – bleek niettemin dat haptotherapie inderdaad een veelbelovende therapievorm is voor mensen met chronische pijn. We zagen een statistisch significante en clinisch relevante vermindering van ongemak, angst en pijn, en een toegenomen lichaamsbewustzijn.

De HWS blijkt betrouwbaar te zijn en kan worden gebruikt om het welbevinden te meten vanuit haptotherapeutisch perspectief.

De HWS werd ontwikkeld om de verschillende haptotherapeutische interventies – gesprekken, oefeningen, therapeutisch aanraken – te koppelen aan de verschillende dimensies van welzijn.

Dit onderzoek keek naar de betrouwbaarheid en validiteit van deze nieuw ontwikkelde schaal en vond een sterk verband tussen interventies en toegenomen welbevinden.

Een zwangerschap heeft invloed op het bekken van de zwangere vrouw. De ene vrouw heeft hiervan meer last dan de andere. Voor het gehele bekken zijn volgens Stichting Bekkenbodempatiënten meer dan dertig soorten problemen te omschrijven - wel én niet gerelateerd aan een zwangerschap. Hierbij spelen medische en psychologische problemen een rol als oorzaak en gevolg. Bij al deze bekkenbodemproblemen kan er sprake zijn van een verminderd gevoelsvermogen, wat een indicatie is voor haptotherapie.

Nieuwsbrief over haptotherapie

In de afgelopen jaren heeft wetenschappelijk onderzoek de gunstige effecten van haptotherapie aangetoond bij verschillende patiëntengroepen, variërend van mensen met kanker die worden behandeld met chemotherapie tot zwangere vrouwen met een hoge angst voor de bevalling en mensen met chronische pijn.
In deze nieuwsbrief van Dr. Gert A. Klabbers een overzicht van verschenen onderzoek.

Een aanzet tot structurering van behandeling van status na CVA vanuit haptotherapeutisch perspectief

Dit artikel introduceert 3 fasen van herstel vanuit haptotherapeutisch perspectief: van overleven naar hervinden naar leven, geïnspireerd op de fasen van herstel vanuit psychisch trauma zoals beschreven door Judith Herman. De auteur beschrijvft het proces ook voor niet-haptonomisch geschoolde zorgprofessionals en geeft een inkijk in het denken en  werk van de haptotherapeut.

In dit document wordt haptotherapie beschreven als een goede mogelijkheid bij de behandeling van posttraumatische stress-stoornis (PTSS), als aanvulling op Cognitieve Gedragstherapie, ‘exposure’-behandeling, EMDR (eye movement and desensitization reprocessing), of BEPP (beknopte eclectische psychotherapie voor PTSS). Dit stuk is voor professionals die beroepsmatig te maken krijgen met mensen met PTSS: behandelaars in de zorg, beleidsmedewerkers en brandweer, politie, ambulancepersoneel en andere organisaties die te maken hebben met personen die ‘at risk’ zijn.

In dit artikel – geschreven tbv. nascholing voor haptotherapeuten met betrekking tot trauma – beschrijft wat haptotherapie kan betekenen bij de verwerking van trauma. In de behandeling staan het lichaam, de stressfysiologie en het sociale betrokkenheidssysteem centraal. “De mens is bezielde lichamelijkheid”. Dit fenomenologisch uitgangspunt heeft in de haptotherapie praktisch “handen en voeten” gekregen.

De haptonomische benadering en therapie bij hoog-functionerende volwassenen en kinderen met de diagnose autisme spectrum stoornis (ASS)

Deze aanpak doet een appèl op de lichamelijk voelende en contactuele vermogens van de persoon met ASS. De haptonomische aanpak biedt opening en uitbouw naar onderling en elkaar ontmoetend contact en levert daarmee een belangrijke bijdrage aan de individuele ontplooiingsmogelijkheden van hoog-functionerende personen met ASS.

Literatuuronderzoek naar de praktijk van de lichaamsgerichte psycholoog

Naast interventies gericht op cognitie en gedrag, gebruikt de lichaamsgerichte psycholoog het lichaam om de client te helpen ervaren wie hij/zij is en hoe de persoon zich verhoudt tot anderen en de wereld. Deze interventies kennen een grote variatie, van het verwoorden van sensaties, meditatie- en bewegingsgerichte oefeningen tot het verwerken van vroegere ervaringen en de inzet van therapeutisch aanraken.